We zijn een groot deel van ons leven bezig met “hebben”. Het interessante is dat onderzoek onder mensen die aan het einde van hun leven zijn ons laat stilstaan bij de vraag: “Is het wel zo handig om een groot deel van je leven met “hebben” bezig te zijn? ”
Logisch toch?
Het is heel logisch dat we een groot deel van onze tijd spenderen aan en prioriteit geven aan hebben. Ga maar na. We beginnen er al vroeg in ons leven mee. Speelgoed hebben, nieuwe kleren hebben, zelfs vriendjes en vriendinnetjes hebben we. Daarna een diploma een fiets en brommer, een baantje en al snel volgt een relatie hebben, een huis, een tuintje en een huisdier. Een auto, een andere, betere baan, nieuwere e-bikes, een kind een groter huis, en uiteraard de nieuwste kleding volgens de laatste mode. De lijst is haast oneindig groot.
Automatisme
Kortgezegd een leven lang hebben is bijna een automatisme. En ik ga echt niet de Roomse Paus uithangen. Natuurlijk doe ik daar ook aan mee. Deels omdat het niet anders kan… echt niets hebben is namelijk een redelijk naakt en kaal bestaan, deels omdat het er ook bij mij ingebakken zit. Nu moet ik zeggen dat ik er de afgelopen jaren wel anders naar ben gaan kijken. Mijn meubels daargelaten vermoed ik dat ik mijn hele hebben in mijn (te grote) auto kan frommelen. Het minimalisme heeft ook bij mij voeten aan de grond gekregen en het voelt helemaal prima moet ik zeggen.
Veel spijt van…
Terugkerend naar de vraag waarmee ik begon blijkt uit onderzoek dat mensen aan het einde van hun leven veel meer spijt hebben van twee andere werkwoorden. Namelijk “doen” en “zijn”. “Hebben” is een nauwelijks gehoorde reden van spijt.
De spijtlijst
Kijk maar eens naar onderstaande lijst van meest genoemde redenen van spijt:
Had ik maar
- Een baan gekozen omdat het voldoening gaf of betekenisvol was, niet omdat het ‘goed verdient’.
- Niet zoveel tijd besteed aan mijn werk, of niet zoveel gewerkt.
Had ik maar
- Mijn eigen dromen nagestreefd in plaats van die van anderen.
- Meer mijn leven op mijn eigen manier geleid, niet dat wat anderen van me verwachtten of wilden.
- Meer genoten van het leven en meer in het moment geleefd.
- Kleiner gedacht en genoten van de kleinste momenten.
Had ik maar
- Gehandeld alsof ik mijn lichaam honderdtwintig jaar nodig had gehad.
- Beter voor mezelf gezorgd.
Had ik maar
- JA gezegd tegen kansen en mogelijkheden.
- Meer risico’s genomen.
Had ik maar
- Meer liefde getoond aan de mensen om wie ik geef.
- Mijn vrienden meer gekoesterd.
- Mijn gevoelens vaker getoond.
- Meer voor anderen gedaan.
Had ik maar
- Meer en vaker gereisd en ontdekt.
Was ik
- Maar vaker gelukkiger geweest wetende dat geluk een keuze is.
Als je geluk als een keuze ziet kun je het jezelf ook gunnen en toestaan om gelukkig te zijn. Gelukkig met versie 1.0, als je die dan toch al hebt. Gelukkig met de wandeling in de natuur, gelukkig met een kop koffiedrinken op de bank samen met je partner. Gelukkig zijn met het naar school brengen van je kind.
- Maar in staat geweest mezelf minder of zelfs helemaal geen zorgen te maken.
Je hoofd gaat er helemaal mee aan de haal al je zorgen, en verzint er het liefst van alles bij, terwijl in de praktijk bijna altijd een oplossing gevonden kan worden voor datgene waar je je zorgen over maakt. Sterker nog in een groot deel van de gevallen is zorgen maken een pure verspilling van tijd, omdat je er toch geen invloed op hebt hoe het verloopt. En tijd verspillen is echt jammer als je weet dat dit, het enige in je leven is, dat je niet kunt kopen.
- Maar een betere partner, ouder of kind geweest
Je neemt ze voor lief omdat ze er altijd zijn. Uiteindelijk zijn zij het die er voor je zijn als je ze het hardst nodig hebt, als er iemand voor je moet zorgen omdat je het even zelf niet kan
- Maar diegene geweest die ik had moeten zijn
Maar ja de carrière van mijn partner was zo belangrijk voor hem/haar, ik moest daarom voor de kinderen zorgen. En wie dacht ik zelf eigenlijk wel niet dat ik was dat ik die ambitie waar zou kunnen maken. Er zijn een hele rits met (zelfopgelegde) redenen te benoemen waarom je niet bent geworden die je had moeten of kunnen zijn. Als je ernaar kijkt en je pakt de spiegel weet je diep van binnen hoe het zit.
De belangrijkste redenen waar mensen spijt van hadden. De lijst is eigenlijk niet eens zo heel lang.
So what?
“Maar wat kan ik er dan mee?”, hoor ik je vragen. Een even interessante als lastig te beantwoorden vraag, we kennen elkaar immers niet, en dan nog, wie ben ik om je te vertellen of adviseren hoe je dat moet aanpakken. Het enige wat ik je kan meegeven is dat ik probeer zo bewust mogelijk te leven, te leven in het moment. Ondertussen bezig zijn met de invulling van mijn ideale leven. Dat niet gerealiseerd is zoals ik het als ideaalbeeld voor ogen zie, maar het is al lang realiteit want ik sta mezelf toe om gelukkig te zijn met mijn huidige leven. Zelfs in een studio van 26m2 op de eerste verdieping van het centrum van Hengelo, met weinig spullen, een (te grote) auto, een geweldige studerende zoon, een heerlijke vrije relatie met mijn lief. Sinds kort zelfstandig ondernemer en wetend dat mijn essentie “een rots in de branding is”.
Ideaal leven
En ja mijn ideale leven is werken en leven vanuit een passend huis, met een groot buiten, een kleinere, vooral schonere auto. Niet omdat ik er gelukkiger van wordt dan ik nu al ben maar vooral omdat ik me realiseer dat het bij gaat dragen aan een betere omgeving voor mijn Lifeplanningen, ik daar makkelijker met de handjes in de grond kan en niet te vergeten een duurzamer bijdrage aan het milieu.
En jij?
Hoe zit het met jou? Heb jij nog steeds ‘hebben’ als leidraad in je leven? Prima en vooral niet loslaten als het nu bij je past. Maar vergeet vooral niet om ook het “doen” en “zijn” aandacht te geven.
Vind je het moeilijk om hier in onze veranderende samenleving iets mee te doen, neem dan eens contact met me op misschien kan ik je helpen.
Samen aan de slag? Neem vrijblijvend contact met me op of plan een gratis kennismakingssessie.
#lifeplanningvoorjou #toekomst #persoonlijkeontwikkeling #positievepsychologie